Lieve allemaal,

Weer tijd om jullie even bij te praten. Soms gaan de weken zo snel dat ik bijna vergeet om de blog bij te werken. Begin maart heeft Joshua nog 10 dagen in het ziekenhuis gelegen. Hij had weer een bacterie in zijn bloedbaan. Hiervoor werd hij behandel met antibiotica en kreeg hij na 6 dagen ook nog het Noro-virus. Bij Joshua niet fijn ivm zijn vochthuishouding. Maar gelukkig kunnen we thuis erg

veel, dus mochten wij hem na 10 dagen mee nemen naar huis. Wat waren we blij, want wat zijn 10 dagen dan lang. Soms vraag ik me af hoe ik het vroeger 2 of 3 maanden achter elkaar volhield. Maar wat ben je blij en dankbaar als je weer met z’n vijfjes thuis bent. Heerlijk genieten als gezin zoals het hoor.

Afgelopen maand had Joshua na 4 maanden weer een mri scan. Dit keer was het om te kijken of de chemo zijn werk doet. We moesten al vroeg in het ziekenhuis zijn. Gelukkig hoefde Joshua hierdoor niet al te lang nuchter te zijn. We zouden ruim een week later de uitslag krijgen. Gelukkig had ik niet veel last van zenuwen die week. Ik had en kreeg een soort rust, omdat ik echt geloofde dat het allemaal niet voor niks kon zijn. Arnoud had wel echt een moeilijke week, omdat we al zo vaak geen positief nieuws hadden gekregen, en wat zouden we nog hebben na deze chemo…als het niet zou werken. Veel opties waren er niet. Joshua werd een week na de scan besproken tijden het MDO overleg en niet veel later belde onze oncoloog ons op. Eigenlijk zouden we vrijdag’s de uitslag krijgen omdat ik dan ook weer in het ziekenhuis moest zijn voor de chemo. Ze had goed nieuws…de tumor en uitzaaiingen waren niet groter geworden. Uitzaaiingen waren stabiel en de tumor was op sommige plekker iets kleiner geworden. Vreselijk blij waren we. Er hebben heel wat tranen gevloeid….maar dit keer van blijdschap. Toen ik de volgende dag samen met Josh naar het Radboud ging voor de chemo, kreeg ik tijdens het gesprek met onze oncoloog de scan te zien. Bizar…echt het blijft bizar, want zijn tumor in zo…zo ontzettend groot. Elke keer als ik weer die scans ziet draait mijn maag. Hoe is het mogelijk….je blijdschap is dan toch ook snel weer verdwenen, omdat je met je neus op de feiten wordt gedrukt. Deze vreselijke tumor is wat we proberen te bestrijden…maar al 7 jaar lang.

De chemo’s gaan gelukkig goed. Hij krijgt om de twee weken de chemo’s. Hoe lang we hier precies meer doorgaan weten we niet. Joshua is twee dagen moe en daarna krabbelt hij weer op. Ondanks zijn moeheid blijft hij ons zonnestraaltje….hij blijft grapjes maken en laat ons zien hoe waardevol en mooi het leven is. Het pure wat Josh heeft leert ons echt te leven. Te genieten van alles wat we krijgen en leert ons te vertrouwen op God. Ondanks de ups en downs!

De chemo zorgt er wel voor dat Josh zijn haartjes verliest. Het gaat niet super snel. Maar elke ochtend ligt zijn bedje vol met zijn mooie donkere haren. Hier heb ik al heel wat tranen om gelaten. Maar dat veranderd de situatie niet…gelukkig zijn dit tijdelijke dingen…maar wel momenten die moeilijk zijn.

Dit was het weer even voor nu. Iedereen een fijne meivakantie!

Liefs, Eunice