Wat gaan de weken toch snel. Elke keer bedenk ik me, dat ik nodig de weblog van Josh moet bijwerken. Nu ben ik er even voor gaan zitten, want het is alweer zo lang geleden. Met Joshua gaat het redelijk goed. Hij heeft het naar zijn zin op school en verteld thuis altijd met veel plezier en glinsterende oogjes wat hij die dag heeft gedaan. We merken dat hij qua taal erg vooruit gaat. Ook zijn we druk bezig met zijn lichamelijke beperking.

Ondertussen heeft Joshua een heel wagenpark aan apparatuur. We zijn aan het oefenen met de zoef-zoef (dit zagen jullie al op het filmpje hieronder) Ook zijn we druk bezig met de sta-tafel. De sta-tafel is goed voor zijn botgroei en zijn spieropbouw. Gister hebben we er weer een nieuw apparaat bij gekregen. Voor 4 weken hebben we de innowalk te leen. Dit is een prachtig apparaat. Ik zal even een filmpje toevoegen, dan hebben jullie een beeld https://www.youtube.com/watch?v=94FYZ4_TR2M

Verder zijn we druk bezig met een aangepaste auto, waar Joshua met zijn rolstoel in vervoerd kan worden. En zal er binnenkort een tillift komen, zodat we Josh niet meer zoveel hoeven te tillen. Met dat ik dit schrijf krijg ik alweer een brok in mijn keel. Aan de ene kant ben ik zo dankbaar dat we in Nederland wonen. Een land waar al deze mogelijkheden zijn. Maar aan de andere kant wordt ik er onwijs verdrietig van. Zoveel hulpmiddelen, zodat onze Josh zich verder kan ontwikkelen. Wat eigenlijk allemaal van zelf had moeten gaan, moet nu door hard trainen gebeuren. In de hoop dat je het gewenste resultaat mag krijgen. Sommige mensen zeggen dat ik blij moet zijn met al deze aanpassingen. Dat dit mogelijk is. En dat ben ik ook echt wel. Maar zij begrijpen blijkbaar niet de strijd die je vanbinnen voert. Elke keer weer de confrontatie dat je kindje weinig kan. Het afhankelijk zijn van instanties, apparaten en ziekenhuizen. Maar gelukkig heb ik ook echt vriendinnen, die mij als geen ander begrijpen, omdat zij zelf ook in deze situatie zitten. Het gaat met ups en downs…En dat zal ook wel zo blijven gaan.

Joshua heeft (als zijn bloedwaardes goed zijn) elke vrijdag chemo. De weekenden zijn pittig, ook hangt Joshua de laatste weken erg veel aan mij. Dit is soms best lastig. Want je hoeft maar naar de wc te gaan, en hij blijft mij net zo lang roepen totdat ik er weer ben. En als het dan iets te lang duurt dat wordt hij boos en gaat hij huilen. Daarom ben ik heel blij dat ik ook mijn momenten heb, dat ik even niet voor hem hoef te zorgen, maar dat ik het kan overgeven aan Arnoud of de thuiszorg.

Afgelopen zaterdag zijn we met Nathan en Noelle een dagje naar Scheveningen geweest. Dit was echt heerlijk. Even uitwaaien en vooral intens genieten. We proberen ook wat meer tijd met hen door te brengen, want we merken dat ze dit echt hard nodig hebben. Soms is dit lastig, maar we proberen hier een goede middenweg in te vinden. Een paar weken geleden hadden wij een Opkikkerdag. We werden ’s morgens om half negen opgehaald en we werden de hele dag in de watten gelegd. Aan iedereen was gedacht. Wat was het allemaal een grote verrassing. De kids hebben het er nog regelmatig over. Vooral de vuurwerkshow naast ons huis, voor onze Nathan (die is verslaafd aan vuurwerk :-p)

Ondertussen zijn we ook druk bezig met het inzamelen van geld voor hersentumor onderzoek. Arnoud hoopt dit jaar weer met een geweldig gaaf team (Team Joshua) de Mont Ventoux te beklimmen. Samen met Team Joshua zijn we druk bezig met mooie activiteiten. Mijn website voor de armbanden is weer online (www.anicedesign.nl) Ook zijn we druk bezig met ons grote Event van 28 mei. Als je van lekker eten houdt, en vooral lekker vlees, hou deze datum dan even vrij in je agenda. Zodra er meer informatie is, laat ik het weten. Wat al wel bekend is, dat het dus 28 mei in de avond zal zijn. Dat De Grillmasters komen om heerlijk eten voor ons te bereiden en dat het een super gave avond wordt 🙂

Dit was het weer even voor nu. Ik wil jullie allemaal mooie Paasdagen toewensen. Geniet van elkaar en wees dankbaar dat Jezus zijn leven voor ons heeft gegeven. Ik kijk uit naar de dag dat hij terugkomt. Want wat is er momenteel een verdriet en duisternis in de wereld. Dichtbij en ver weg. Wat zal het gaaf zijn als iedereen zal zien dat Hij echt onze Koning is. Wat een feest zal dat zijn.

Liefs, Eunice