Een intens verdrietig bericht….

Afgelopen dinsdag had Joshua een mri scan zoals ik in de blog hiervoor had geschreven. Alles was goed gegaan. Het aanmeten van het masker ook. Gister belde onze oncoloog met een verdrietig bericht. Bij de MRI scan zijn er uitzaaiingen gezien in Joshua’s hoofd en ruggenwervel. Bij de tumor van Joshua is de kans ontzettend klein dat dit kan gebeuren. Onze oncoloog heeft het in haar hele loopbaan nog maar 4 keer meegemaakt. Toen ik het hoorde dacht ik dat ik niet goed werd. Alles van 3 juni 2011 beleefde ik weer opnieuw. Hoe kan dit nou! Ik had zo gebeden en gehoopt dat we nu een keer iets positief zouden horen. Maar het is verre van dat. Ons werd gevraagd of we vandaag om 14.00 uur naar Nijmegen konden komen, voor een gesprek met onze oncoloog en radiotherapeut. Het gesprek was ontzettend zwaar. Waar het op neer komt is dat door de uitzaaiingen Joshua’s hele rug en hoofd bestraald moeten worden. De schade in zijn hoofdje zou dus nog groter zijn, dan het nu al zou worden. Ook zou er grote schade komen aan zijn ruggenwervel, wat inhoudt dat zijn ruggenwervel niet meer zou groeien na de bestraling. Omdat dit verre van acceptabel was, heeft de radiotherapeut samen met onze oncoloog besloten dat we het bestralingstraject opzij schuiven, en dat Joshua weer aan de chemo moet, om tijd te rekken.

Terwijl ik dit opschrijf, lijkt het net of ik het over iemand anders schrijf. Je bent net aan het idee ‘gewend’ dat Josh het traject van bestraling in zou gaan. Je hebt ‘geaccepteerd’ wat de schade is. Voor je gevoel kan het niet erger, maar toch wel….. We weten zelf niet goed hoe het verder moet. We zitten er zo erg doorheen. Hoe kan dit allemaal nu gebeuren….De eerste 7 maanden van zijn leventje was het allemaal goed. Hij was na ons idee gezond, en in een paar jaar….wordt er zo onwijs veel van hem afgenomen.

Wat mij het meeste pijn deed, is dat het bestralings-gebied zoveel groter wordt en dat de schade hiervan ook nog groter is dan wat het nu zou zijn. Dit geeft mij zoveel angst….. kregen we maar een beetje zekerheid, een stukje houvast. Maar dit hebben we niet, zelfs geen strohalm. En als we die toch hebben en vastgrijpen, dan wordt deze zo hard onder ons vandaan gemaaid. Dit doet zoveel pijn, dat is niet te beschrijven. Elke keer probeer je weer op te krabbelen, maar voordat je überhaupt overeind ben, ga je weer net zo hard onderuit…..

De eerste chemo zal 16 oktober zijn. Hoe en welke chemo hij precies gaat krijgen weten we nog niet. Onze oncoloog gaat Joshua nog internationaal bespreken, om te kijken welke behandeling het beste is.

Ik weet verder niet goed wat ik nog op moet schrijven. Mijn hoofd is leeg en verslagen….

Liefs, Eunice

14 reacties op ‘Een intens verdrietig bericht….’

  1. Lizette Boeve schreef:

    Zo vreselijk. Wat zullen jullie je lamgeslagen voelen. Ik weet gewoon niet wat te zeggen. Alle woorden die ik kan bedenken lijken te weinig te zeggen. Ik denk aan julie en wens jullie alle sterkte, hoop, liefde en kracht.

    Like

    Beantwoorden
  3. Hans en Esther schreef:

    Hoi Eunice en Arnoud,

    Dit is inderdaad een triest bericht, we leven en bidden met jullie mee, hopend op een wonder, hopend op vooruitgang. Ik kan begrijpen dat je erdoor heen zit, Je kan niet voor en achteruit lijkt me, veel sterkte en kracht om door te gaan. We zullen voor jullie blijven bidden.

    Liefs

    Hans en Esther

    Like

    Beantwoorden
  5. marianne van nuland schreef:

    Hallo Eunice. Wat hebben jullie het intens zwaar,lijkt me niets zo erg als je kind zo ziek mee te maken,Wens jullie heel ,heel veel kracht en sterkte om dit aan te kunnen. Hartelijke groet,Marianne van Nuland, { moeder van Corry en Bart Kwakernaak} uit Dordrecht. Date: Fri, 2 Oct 2015 17:00:06 +0000 To: mariannevannuland@live.nl

    Like

    Beantwoorden
  6. Wendy Jumelet schreef:

    Stil…geen woorden…als ik de woorden op me in laat werken voel ik de machteloosheid…heel veel sterkte, kracht en Gods nabijheid toegewenst!

    Like

    Beantwoorden

  9. Ach, wat een ontzettend verdrietig bericht voor jullie! Woorden schieten te kort. We kunnen jullie alleen maar veel kracht en sterkte toebidden? En veel wijsheid in de weg die jullie nu weer moeten gaan.
    Meelevende groet,
    Jacco en Annelies

    Like

    Beantwoorden
  10. Debora Ploeg schreef:

    Dag Lieve Eunice en Arnoud,

    Ik leef ontzettend mee en ben dankbaar voor de link van deze site! Ik ga hem in de gaten houden en blijf bidden voor jullie als gezin, ouders, broer en zus en natuurlijk voor jullie lieve mannetje!! Heel veel sterkte! Met veel gebed om jullie heen zal het proces niet makkelijker worden maar hopelijk wel een klein stukje draagbaarder!

    Veel liefs Debora Ploeg!

    Like

    Beantwoorden
  11. ellen schreef:

    wat een heftig en intens verdrietig bericht is dit. Hier zijn geen woorden voor, we bidden voor jullie, Joshua, het gezin en de doctoren. Heel veel kracht en wijsheid toegewenst

    Like

    Beantwoorden
  12. Maarten en Jantine van der Boon schreef:

    Ik kijk omhoog, de lucht is vol bedrijvigheid. Wolken jagen voort, gedreven door de wind,
    verwikkeld in een heftige strijd.

    Ik kijk omhoog, de zon schijnt door de wolken, omlijst ze met een zilveren rand, tovert ze om
    tot glinsterende waterkolken.

    Ik kijk omhoog, en zie te midden van het geweld, een stukje helder blauwe lucht. Ogenschijnlijke stilte lijkt het, wat ze ons vermeldt.

    Ik kijk omhoog, en weet; God schiep het al. Hij heeft alles in Zijn hand, de zon, wolken, lucht en winden; zo ook mijn leven in dit grote heelal.

    Ik kijk omhoog, en weet; Zijn oog is ook op mij, Zijn oor vangt ieder gebed. Zijn hand baant de weg. Hij, ja, Hij gaat aan mijn zij.

    Wij bidden voor jullie!
    Hartelijke groet, Maarten en Jantine van der Boon.

    Like

    Beantwoorden
  13. Laurens en Janke Overduin (-Snippe) schreef:

    we wensen jullie Gods nabijheid en Kracht toe op deze zware weg, die jullie en jullie lieve kleine manneke moeten gaan. Heel veel sterkte ! GBY

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie