Jah lieve mensen. Jullie lezen het goed. Wij zijn weer thuis. Afgelopen donderdag is de drain van Joshua weer intern gegaan, ook is het hersenvocht nogmaals opnieuw gespoeld. De operatie was goed gegaan, alleen kwam Joshua weer heel onrustig en verdrietig uit de narcose. Hij huilde veel maar kon niet echt zeggen wat er was. Tegen de avond werd hij wat rustiger en hebben we hem ook even in een stoel gehad. Dit ging goed en hij was blij (na vier weken half zitten in bed te hebben gelegen) dat hij even rechtop in een stoel kon zitten. De nacht heeft hij goed doorgebracht en heeft hij geslapen zonder slaapmedicatie.

Gisteren was hij weer meer aan het kletsen. Heerlijk om dat grappige snuitje van hem weer te zien en horen lachen. Dat hebben we zo lang niet gehoord en gezien. Josh heeft echt heel weinig energie en slaapt hierdoor ook veel. Gister einde van de middag was ik de spullen aan het inpakken die Arnoud vast mee zou nemen naar huis, want we zouden vandaag met ontslag gaan. Maar terwijl ik bezig was met inpakken bedacht ik mezelf waarom we niet met elkaar naar huis zouden gaan. Waarom nog een nachtje in het ziekenhuis. De oncoloog vond dit een goed plan en al snel hadden we alles ingepakt, even langs de apotheek om een lading medicijnen op te halen en plankgas naar huis.

Regina en Jos zouden ’s avonds naar Utrecht komen met eten. Maar deze lieverds waren al naar ons huis gegaan. En toen wij thuiskwamen hing daar een prachtig spanddoek van de buren en rook onze keuken naar heerljk draadjesvlees. De tafel was gezellig gedekt en een heerlijk rood wijntje mocht niet ontbreken. Wat een feest…dit keer tranen van blijdschap.

Het is echt een wonder hoe ons lieverdje alles heeft doorstaan. Vanmorgen heeft hij samen met Arnoud weer de afwasmachine leeggeruimd en lekker een muziekje geluisterd. Na 2 uurtjes was hij helemaal op en heb ik hem lekker naar bed gedaan. Gewoon thuis….

Samen met Arnoud hebben we alle spullen opgeruimd. Want ongemerkt neem je echt veel mee. Huisje geboend en alles weer spik en span. Laat het nieuwe jaar maar komen. Ik hoop en bidt dat het een jaar mag zijn met wat meer rust. Vooral voor Josh. Dat hij mag herstellen en zich verder mag onwikkelen op zijn manier.

Liefs, Eunice