Even een kort berichtje. De operatie is goed gegaan. Het duurde erg lang. In’t totaal bijna 12 uur. Vooral de laatste uren duurde lang. De chirurg heeft alles kunnen doen wat hij graag wilde. Dus dat is positief. Hij had verwacht dat Josh wel een paar dagen apathisch zou zijn. Maar integendeel…hij was heel boos en wilde alles lostrekken wat er volgens hem niet hoorde. Helemaal op een IC voel je jezelf dan opgelaten. Ook de verpleegkundige wist niet goed wat ze met hem aan moest. Bij ons stroomde ook de tranen over onze wangen. Want we wisten niet goed hoe we Josh rustig moesten krijgen.

Er mocht maar één iemand bij Josh zijn vannacht. Dus Arnoud is nu bij hem. Ik kon alleen maar huilen omdat ik het ook allemaal niet goed meer weet. Alles spanning komt er nu uit. En als je dan een kereltje aantreft dat totaal niet zichzelf is en vooral boos. Dan zie je het allemaal niet meer zo zitten. Ik probeer zo te slapen en ga dan morgen bijtijds weer naar Arnoud. Ik hoop dat Josh morgen weer naar zijn vertrouwde kamertje kan.

De drain is trouwens nog wel extern geplaatst. Dus hiervoor moet Josh nog een keer geopereerd worden om deze inwendig te plaatsen. Maar voor nu kunnen ze hem even goed in de gaten houden.

Lfs Eunice